Homofobi Yasaklansın!

Uzun zamandır yazamadım yoğundum falan filan :) Tabi bu sırada Onur Yürüyüşü 2012 yapıldı. 2003'te 30 kişiyle başlayan yürüyüş, 2012'ye geldiğinde artık binlerle gerçekleşti. Her ne kadar çevredeki insanların şaşkın bakışlarına maruz kalsalar da, LGBT'ler yılda 1 gün İstiklal'de istedikleri gibi dans edip şarkı söylerek kendilerini ifade ediyorlar. Biz hep burdaydık ve her zaman burda olacağız mesajı artık yavaş yavaş insanların kafasına kazınmaya başlıyor. En azından Taksim esnafınınkine kazınmıştır eminim. Bazılarına bu tarz aktivizmler küçük ve önemsiz gibi gelse de, dünyadaki tüm büyük hareketler küçük kıvılcımlarla ve özverili insanlarla başladı. Birçok ülkede bugün kabul edilen eşcinsel evlilik, zamanında söz konusu bile değil hatta bazı ülkelerde eşcinsellik cezalandırılan bir kavramdı (Bkz. İspanya tarihi Kral Franco). Dolayısıyla hiç olmadı gözünüze bir gözlük, elinize bir bayrakla siz de her yıl bu yürüyüşe katılabilir ve ileride değişim yaratacak olan bu harekete destek verebilirsiniz.

Tabi yürüyüş, aktivizm vs. derken unutmamak lazım ki yaşadığımız ülkede bu farkındalığa ve hassasiyete ulaşmış insan sayısı oldukça az. Binler desek de ülkemizde homofobik diyebileceğimiz milyonlar söz konusu. Bunu artık sosyal medya aracılığıyla da çok daha kolay görebiliyoruz. Bugün Radikal'de Twitter'daki homofobi ile ilgili bir yazı okudum. Pek şaşırmadım malum Youtube'daki herhangi bir videonun altında ya da Facebook'taki yorumlarda nefret söylemleriyle karşılaşmak oldukça kolay. En basitinden insanların ağzına dolanmış "ibne", "top" gibi hakaretler bu durumun ne kadar içselleştirildiğini gösteriyor. Hatta bu sözleri kullanırken "yok aklıma hiç eşcinseller gelmiyor" diyenlerde ise durum daha vahim. Yani dur bi düşün neden "kırmızı" ya da "elma" diye birbirimize hakaret etmiyoruz di mi!

Twitter'da da durum farklı olmamış ve #eşcinsellikyasaklansın etiketiyle yazılan yazılar Türkiye'de gündemin zirvesine oturmuş. Tüm dünya önünde rezil olmayı geçtim, insanların nasıl utanmadan hayatlarında yer bile almayan bir gruba nefretlerini kustuklarını şaşkınlıkla okudum. Bu nefret yazılarını yazan insanlar hayatlarında kaç LGBT bireyle karşılaştı acaba? Ya da karşılaştıklarında ne yaptılar da bu kadar nefret barındırabiliyorlar? Mesela benim hergün haberlerde karılarını öldüren kocalar, kızlarına tecavüz eden imamlar veya çocuklarını boğan anneler görmekten içime fenalık geldi ama gelin görün ki saçma bir genelleme yapıp hala herhangi bir heterofobi geliştirmedim. Komiktir ki LGBT bireyler ahlaksızlıkla suçlanırken, toplumda okuduğumuz ya da duyduğumuz "ahlaksız" haberin çoğunun başkahramanı heteroseksüellerdir. #heteroseksüellikyasaklansın ne kadar saçma ve garip ise, #eşcinsellikyasaklansın bir o kadar da absürd ve cehalettir.

İkinci komik durum ise Twitter'da bu etiketle LGBT bireyleri savunan insanların, bunun bir tercih olduğunu sanması ve "karışmayın canım insanların tercihlerine size ne?" demeleri. Her ne kadar desteklerini takdir etsem de, bir o kadar da cehaletlerini kınıyorum. Toplumda kim sürekli aşağılanan, hakaret edilen ve hatta öldürülen bir grubun parçası olmayı seçer? Bu soruyu sormanın çok zor olmadığını düşünmekle birlikte, insanların esas derdinin LGBT'leri desteklemek değil, bir açıdan "aykırı" ya da "açık fikirli" olmaya çalışmak olduğunu düşünüyorum. Gerçekten LGBT bireyleri desteklemek isteyen insanların önce kısa bir araştırma yapmak zorunda oldukları bir gerçek ve her türlü materyal internette mevcut. Ulaşamayan varsa bizzat yollayabilirim.

Özetle gün geçmiyor ki hayatımızda homofobik bir olay daha görmeyelim. O günlere daha çok zaman varmış gibi görünse de, umudumuzu kaybetmeyelim ve aktivizme devam edelim! Bu arada uzun süre yazı yazamadığım zamanlarda karşılaştığım haberleri ya da paylaşmak istediğim şeyleri Twitter'dan yolluyorum bilginize.